بسم الله
روزی گروهی در مجلس او نشسته
بودند، از درون خانه بانگ شیونی شنیده شد. امام به درون رفت. سپس بازگشت و
آرام بر جای خود نشست. حاضران پرسیدند: مصیبتی بود؟ امام پاسخ داد: آری.
آنها به او تسلیت گفتند و از شکیبایی او به شگفت آمدند. امام گفت: «ما اهل
بیت، خدا را در آنچه دوست داریم، اطاعت می کنیم و در آنچه ناخوش داریم،
سپاس می گوییم».(1)