بسم الله
چون امام و رهبر جامعه باید در میان مردم زندگى کند، امر و نهى داشته باشد به خوبی ها فرمان دهد، و مردم را براى پاکسازى و تصفیه دل ها و جامعه از پلیدی ها بسیج کند، باید مردم او را قبول داشته و با او بیعت کنند تا پشتوانه اجرائى داشته باشد.
اگر مردم به علل گوناگونى از حق منحرف شوند و دستورات امام حق را رعایت نکنند یا او را در انزوا قرار دهند، فرمان و دستورات امام بر زمین مى ماند و در عمل امامت و رهبرى او براى آنها نقشى نخواهند داشت.
اگر امام امت اسلامی را خدا انتخاب مى کند، پس بیعت مردم چه نقشى دارد؟
خداوند متعال هدایت مى کند همان گونه که خوبی ها و بدی ها را معرفى کرد و راه سعادت و شقاوت را نشان داد. امام حق را نیز معرفى مى کند. اما انسان ها در انتخاب رهبر آزادند، مى توانند امام حق را انتخاب کنند و به سعادت برسند و یا مخالفت کنند و گمراه شوند. آنگونه که در دیگر رهنمودهاى الهى گروهى رستگار و گروه دیگر منحرف گشتند.
پس از حادثه غدیر نیز گروهى امامت امام على (علیه السلام) را انکار و غصب کردند و گروهى بر ولایت و رهبرى آن حضرت وفادار ماندند، و انواع شکنجه ها را به جان خریدند. پس اعلام وحى تضادى با اختیار انسان ندارد.