نوزادی که سخن می گوید
يكشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۹۱، ۰۹:۳۲ ق.ظ
بسم الله
1- سخن گفتن حضرت بقیة الله (روحی له الفداء) در رَحِم مادر
قالت حکیمة فلم ازل ارقبها الی وقت طلوع الفجر و هی نائمة بین یدی لا تغلب جنباً الی جنب حتی اذا کان فی آخر اللیل وقت طلوع الفجر و ثبت فزعة فضممتها الی صدری و سمیت علیها، فصاح ابو محمد(علیه السلام) و قال: اقرئی علیها «انا انزلناه فی لیلة القدر» فأقبلت أقرأ علیها و قلت لها: ما حالک؟ قالت: ظهر الامر الذی اخبرک به مولای. فأقبلت أقرأ علیها کما أمرنی فأجابنی الجنین من بطنها یقرأ کما أقرأ و سلم علی.(1)حکیمه خاتون می گوید: طبق دستور امام حسن عسکری (علیه السلام) در شب نیمه شعبان همواره مراقب نرجس خاتون بودم. وی در خواب بود و همه چیز به آرامی می گذشت و چون نزدیک طلوع فجر شد، ناگهان [به سبب دردی شدید] با ناله ازجای برخاست. ایشان را به سینه چسباندم و نام خداوند (بسم الله الرحمن الرحیم) را بر او خواندم. در این هنگام امام عسکری(علیه السلام) ندا در دادند که «سوره قدر را بر او بخوان». و من شروع به خواندن آن سوره کردم و شنیدم بچه ای که در رحم نرجس است به من جواب می دهد و همراه با من سوره را تلاوت می کند، و به من سلام کرد.
2- سخنان حضرت بقیة الله (روحی له الفداء) پس از ولادت
قالت حکیمة و اذا انا بالصبی(علیه السلام) ساجداً علی وجهه جاثیاً علی رکبتیه رافعاً سبابتیه نحو السماء و هو یقول: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و أن جدی رسول الله صل الله علیه و آله و أن ابی امیرالمؤمنین، ثم عد اماماً اماماًالی ان بلغ الی نفسه فقال علیه السلام: اللهم انجزلی وعدی و اتمم لی امری و ثبت و طأتی و املأ الارض بی عدلاً و قسطاً.(2)حکیمه خاتون عمه گرامی امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرماید: وارد اطاق مخصوص نرجس خاتون شدم، نوزادی (علیه السلام) را در حال سجده دیدم در حالی که دو زانو روی به قبله نشسته و دستهای مبارکش را به سوی آسمان بلند کرده بود، نخست به یگانگی خداوند متعال و نبوت جدش خاتم انبیاء و امامت پدر مکرّمش علی مرتضی امیرالمؤمنین و ائمه پس از آن حضرت، یکی پس از دیگری شهادت داد و آنگاه برای خودش این گونه دعا فرمود: خداوندا! به وعده ای که به من داده ای، وفا کن و امر قیام مرا تمام فرما. قدمهایم را ثابت بدار و در سایه قیام من، جهان را پر از عدل و داد کن.
3- مصلح جهان(ارواحنا له الفداء) در ساعات اولیه ولادت
عن نسیم و ماریة انه لما سقط صاحب الزمان(علیه السلام) من بطن امه سقط جاثیاً علی رکبتیه رافعاً سبابتیه الی السماء ثم عطس فقال الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله: زعمت الظلمة ان حجة الله داحضة و لو اذن لنا فی الکلام لزال الشک.(3)به طوری که نسیم و ماریه نقل می کنند وجود مقدس حضرت مهدی، عجل الله فرجه الشریف، بلافاصله پس از تولد از مادر، دو زانو رو به قبله نشسته، در حالی که انگشتان سبابه را جانب آسمان بلند کرده بودند عطسه ای کرده، فرمودند: ستایش و حمد مخصوص ذات پاک خداوند است. و پس از درود بر جدش حضرت خاتم انبیاء و دودمان گرامی ایشان فرمودند: ستمگران پنداشتند که حجت خدا از بین رفته است، در حالی که اگر به ما اجازه سخن گفتن داده می شد [از طرف خداوند متعال] هرآینه تمام شکّها را از بین می بردیم.
همان گونه که خوانندگان گرامی ملاحظه می فرمایند سخن گفتن نوزاد در ابتدای تولد و ستایش خداوند متعال، معرفی فرستاده او و خاندان مقدس خاتم پیامبران و اعلام نابودی ستمگران و محو پندارهای باطل آنان با هیچ یک از قوانین مادی و طبیعی تطبیق ندارد و همگی از خوارق عادت است.
الهی، این است معنای خلیفه و جانشین خداوند در روی زمین و داشتن ولایت مطلقه الهی بدیهی است که این امر در صورت اراده حضرت حق هیچ گونه استبعادی ندارد و به نص صریح قرآن در مورد حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام نیز اتفاق افتاده است که پس از تولد فرمود: «انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیاً و جعلنی مبارکاً...»(4)
4- تکلم امام زمان(علیه السلام) هنگام ولادت
عن غیاث بن اسد، قال سمعت محمد بن عثمان العمری قدس الله روحة یقول: لما ولد الخلف المهدی صلوات الله علیه سطع نور من فوق رأسه و هو یقول: أشهد ان لا اله الا هو العزیز الحکیمء «ان الدین عند الله الاسلام».(5) (6)از غیاث بن اسد روایت شده که از جناب محمد بن عثمان عمری [که یکی از نُوّاب اربعه امام زمان(علیه السلام) بوده است] شنیدم که می فرمود: هنگامی که حجت منتظر متولد شدند، نوری از بالای سرشان ساطع گردید و حضرت عرضه داشتند: خداوندا! به یگانگی تو اعتراف می کنم و گواهی می دهم که ملائکه آسمان و صاحبان علم به عدل و داد قیام می کنند، و نیست خدایی جز او که حکیم و مقتدر است. خداوندا! تنها دینی که نزد تو اعتبار و رسمیت دارد، فقط اسلام است.
5- سخنان امام عصر(علیه السلام) در لحظات اولیه زندگانی این جهان
اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و ثنی بالصلوة علی محمد و علی امیرالمؤمنین و الائمة صلوات الله علیهم اجمعین حتی وقف علی ابیه علیه السلام ثم تلا هذه الآیة:«بسم الله الرحمان الرحیم و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین و نمکن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنودهما منهم ماکانوا یحذرون». (7) و (8)
وجود مقدس امام زمان سلام الله علیه در این عبارت کوتاه با شهادت به یگانگی خداوند متعال و نبوت خاتم انبیاء و امامت علی بن ابی طالب و فرزندان عزیزش، بشارت تشکیل حکومت حقّه الهیّه به وسیله بندگان صالح خدای تبارک و تعالی را می دهند و اینکه سرانجام، بندگان خاص خداوند بر فراعنه و جباران غالب خواهند شد و دشمنان خداوند به هر مرحله ای از قدرت که برسند (فرعونیّت و امثال آن) سرانجام از میان خواهند رفت.
6- سخن گفتن حضرت بقیة الله (روحی له الفداء) در ساعات اولیه ولادت
فستوی ولی الله جالساً فمسح یده علی رأسه و قال له یا بنی انطق بقدرة الله فاستعاذ ولی الله(علیه السلام) من الشیطان الرجیم و استفتح:«بسم الله الرحمن الرحیم و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین و نمکن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنودهما منهم ماکانوا یحذرون»(9) و صلی علی رسول الله و علی امیرالمؤمنین و الائمة علیهم السلام واحداً واحداً.(10)
عن امیرالمؤمنین(علیه السلام):
المستضعفون فی الارض المذکورون فی الکتاب «و نرید ان نمن علی الذین ... الخ» الذین یجعلهم الله ائمة نحن اهل البیت، یبعث الله مهدیهم فیعزهم و یذل اعدائهم.(11)
حضرتش سر از سجده برداشت. امام حسن عسکری(علیه السلام) دست مبارکشان را بر سر فرزند عزیزشان کشیدند و فرمودند: «فرزندم! به قدرت الهی سخن بگو». آنگاه امام عصر(علیه السلام) پس از استعاذه از شیطان رجیم، با نام خداوند متعال آغاز به سخن فرموده، آیه شریفه ای را که درباره حکومت عدل پرور جهانی آن حضرت است و بشارت می دهد که سلطنت و حکومت روی زمین از آن بندگان ویژه خداوند است، تلاوت فرموده، سپس بر رسول خدا و امیرالمؤمنین و ائمه معصومین علیهم السلام یکی پس از دیگری درود و صلوات فرستادند.
امام امیرالمؤمنین(علیه السلام) در معنی آیه شریفه «و نرید...» فرمودند: درباره اهل بیت است که مهدی ایشان قیام می کند و دشمنان آنان را ذلیل می سازد و بر قامت دوستانشان لباس عزت می پوشاند.
7- سخن گفتن حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) در ساعات اولیه ولادت
قال ابراهیم بن محمد وحدثتنی نسیم خادم ابی محمد(علیه السلام) قالت: قال لی صاحب الزمان(علیه السلام) و قد دخلت علیه بعد مولده بلیلة فعطست عنده فقال لی یرحمک الله. قالت نسیم ففرحت بذلک فقال لی (علیه السلام): الا ابشرک فی العطاس؟ فقلت: بلی! قال: هو امان من الموت ثلاثة ایام.(12)نسیم خدمتکار حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام) می گوید: یک شب پس از ولادت حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) بر حضرت مهدی(علیه السلام) وارد شدم و هنگامی که در خدمت ایشان بودم عطسه ای نمودم. بلافاصله حضرت فرمودند: «یرحمک الله» (خداوند تو را رحمت فرماید) و من از این موضوع خوشحال و شاد شدم. سپس حضرت فرمودند: آیا می خواهی از خاصیت و اهمیتی که در عطسه است تو را بشارت دهم؟ عرض کردم: بفرمایید. فرمودند: عطسه تا سه روز امان از مرگ است. یعنی عطسه کننده حتماً تا سه روز زنده است.
-البته علت خوشحالی نسیم خدمتکار حضرت از سخن گفتن نوزاد یک روزه، آن هم در ارتباط با یک مسأله اخلاق و دستور مستحبّ و احترام به مؤمن، بر خوانندگان گرامی پوشیده نیست.
پی نوشت ها :
1-بحار الأنوار، ج 51، ص 13.
2-بحار الأنوار، ج 1، ص 13.
3-بحار الانوار، ج 51 ص 4 به نقل از الغیبة شیخ طوسی.
4-سوره مریم (19)، آیه 30: منم بنده خدا که به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است.
5-سوره آل عمران (3)، آیه 19.
6-بحارالانوار، ج 51، ص 16.
7-بحارالانوار، ج 51، ص 4.
8-سوره قصص (28)، آیه 6-5: و خواسته کسانی که فرودست شده بودند، منت
نهاده و آنان را پیشوایان [مردم] قرار دهیم و ایشان را وارث [زمین] کنیم * و
در زمین قدرتشان داده و به فرعون و هامان و لشکریانشان آنچه را از آن
بیمناک بودند، نشان دهیم.
9-سوره قصص (28)، آیه 6-5.
10-بحارالانوار، ج 51، ص 17.
11-همان، ص 18.
12-بحارالانوار، جلد 51، ص 5.
۹۱/۱۱/۲۹