عکسی که کمر طاغوت را شکست
يكشنبه, ۱۸ بهمن ۱۳۹۴، ۰۶:۲۰ ب.ظ
بسم الله
دیدار همافران با امام خمینی و انتشار تصویر آن در صفحه نخست روزنامه کیهان 19 بهمن 1357 را شاید بتوان میخ آخر بر تابوت رژیم طاغوت دانست، بختیار تلاش داشت تا این تصویر را انکار کرده و آن را مونتاژ قلمداد کند ولی با تائید این تصویر از سوی حضرت روح الله طاغوت کمر خم کرد و از ارتش ناامید شد.
این عکس به اعتراف کارشناسان داخلی و خارجی یکی از معروف‌ترین تصاویری بود که در آخرین روزهای فروپاشی رژیم شاه منتشر شد.
حسین پرتوی عکاس این تصویر مهم 28 اردیبهشت سال گذشته پس از یک بیماری سخت درگذشت، وی با عکسی که روز 19 بهمن ماه 1357 از دیدار همافران با امام خمینی گرفت، نامش برای همیشه در تاریخ عکاسی ایران به ثبت رسید.
اما ماجرای این تصویر سرنوشت ساز که بر صفحه نخست کیهان منتشر شد چه بود ؟
کیهان روز 19 بهمن ماه 1357 خبر دیدار و بیعت پرسنل نیروی هوایی با امام را به همراه عکسی از این دیدار در صفحه اول خود منتشر کرد ؛ خبری که پس از انتشار، واکنش دولت بختیار را در پی داشت. دولت خبر را تکذیب کرد، عکس را دستکاری و مونتاژ شده دانست و دستور دستگیری حسین پرتوی را صادر کرد.
عکس منتشر شده، همافران نیروی هوایی ارتش را در لباس رسمی و از پشت سر نشان می‌داد که با حضور در مدرسه علوی که محل اقامت امام خمینی در آن روزها بود، به ایشان احترام نظامی گذاشته و با او بیعت کرده بودند.
به دنبال تکذیب این خبر مستند از سوی دولت بختیار امام خمینی نسبت به این مسئله واکنش نشان داده و دیدار خود با همافران را تایید کردند. تایید عکس و خبر توسط امام، حمله گارد شاهنشاهی به پادگان نیروی هوایی و حمایت مردم و تظاهرات آنها را در پی داشت.
پس از تایید خبر از سوی امام، دولت دستور شناسایی همافران را صادر کرد ولی از آن جا که در تصویر چهره هیچ یک از همافران دیده نمی‌شود رژیم نتوانست کاری از پیش ببرد.
در این عکس، امام خمینی در مرکز قرار گرفته و چهره هیچ یک از همافران دیده نمی‌شود و احترام نظامی و بیعت آنها که مهم‌ترین جنبه این دیدار بود به زیبایی به تصویر کشیده شده است.
حسین پرتوی خود درباره این روز می‌گوید: «یک روز قرار بود به نفع دولت مهندس بازرگان راهپیمایی شود و هر کدام از همکاران به طرفی رفتند. من مامور شدم به مدرسه علوی و تا رسیدم، دیدم آنجا خلوت است و یک نفر از دفتر امور مطبوعات دستور خروج همه عکاسان را اعلام کرد و گفت که همه عکاس‌ها را از اینجا بیرون کنید.
متوجه شدم که باید خبری باشد و دیدم درب کناری مدرسه باز شد و تعدادی افسر نیروی هوایی با لباس فرم وارد حیاط شدند. به من تاکید کردند که اجازه نداری عکس بگیری! گفتم که بگذارید بدون اینکه چهره‌ای از کسی معلوم باشد عکس بگیرم و گرنه اگر این سند نباشد چگونه می‌خواهید ثابت کنید که اینجا چه گذشته است.
بالاخره قبول کردند و مرا تحویل دو نظامی دادند تا اگر کسی رو به دوربین کرد این دو نگذارند که من عکس بگیرم و... چون هنوز دولت بختیار سر کار بود، نگران بودند که شناسایی شوند و دولت مجازاتشان کند. عکس را گرفتم و تا خود روزنامه دویدم و عکس در صفحه اول روزنامه چاپ شد.»
ماموریت ژنرال آمریکایی در ایران چه بود؟!
کیهان در صفحه نخست شماره 18 بهمن ماه از پایان ماموریت ژنرال هایزر آمریکایی در ایران خبر داد.
ژنرال رابرت هایزر، معاون وقت فرمانده نیروی هوایی آمریکا در اروپا برای مأموریتی ویژه به تهران آمده بود تا دولت آمریکا را در تصمیمگیریهای بعدی و اطلاع از اوضاع ایران در زمان انقلاب اسلامی، یاری کند.
هایزر در مدت اقامت بیش از یک ماهه خود در ایران تنها یک بار با شاه ملاقات کرد و در این جلسه، روز و ساعت خروج محمدرضا پهلوی از ایران تعیین شد.
هرچند سفر هایزر به ایران به صورت محرمانه صورت گرفت ولی خبر ورود وی دو روز بعد یعنی 16دیماه 1357 فاش شد. هایزر در کتاب خاطراتش مینویسد: «من برای بررسی این مسئله، مخفیانه به تهران آمدم که کودتا چگونه میسر است و آیا اصلاً به مصلحت هست یا نه؟ پس از بررسیهای بسیار، از واشنگتن دستور رسید که دولتی قوی به رهبری شاپور بختیار تشکیل شود. در صورتی که این کار شکست بخورد کودتای نظامی انجام خواهد شد.»
بطور کلی، از مطالعه و بررسی مجموع اخبار و اسناد، چنین استنباط میشود که مأموریت ژنرال هایزر در ایران براساس چهار مسئله دور میزد: نخست آن که از عملیات خودسرانه و حساب نشده ارتش پس از فرار شاه از ایران، جلوگیری شود. دوم آن که ارتش را موظف سازند از دولت بختیار پشتیبانی نماید و در صورت لزوم مبادرت به کودتای نظامی شود. سوم آن که تکلیف قراردادهای فروش سلاحهای پیشرفته آمریکا در ایران روشن گردد. چهارم آن که وسایل و سلاحهای مدرن آمریکا در ایستگاههای رادار در ایران به تصرف شوروی درنیاید.
با گسترش انقلاب اسلامی ملت ایران کاری از دست ژنرال هایزر و روسای آمریکایی او برنیامد و هایزر چند روز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، از تهران گریخت.
حمایتی که بازرگان قدر آن را ندانست
چنان چه در شماره پیشین ذکر آن رفت بازرگان در 15 بهمن 1357 از سوی امام خمینی به ریاست دولت موقت و البته بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و گروهی نامبرده منصوب شد. به دنبال این انتصاب میلیون‌ها نفر در سراسر کشور به خیابان‌ها ریخته و از منتخب امام اعلام پشتیبانی کردند.
این پشتیبانی می‌توانست پشتوانه‌ای قوی برای دولت موقت محسوب شود و بازرگان بتواند وظایف محوله به خود را در چارچوب خواسته‌های رهبر انقلاب انجام دهد ولی وی نخواست و یا نتوانست این وظیفه را به درستی انجام دهد، بازرگان در طول دوران مسئولیت که پس از تسخیر لانه جاسوسی و با استعفا به پایان رسید از انقلابی نبودن خود و سیاست حرکت گام به گام سخن گفت، حرکتی که با روحیه انقلابی و مشی سازش‌ناپذیر امام و ملت سازگار نبود. بازرگان معترف بود که چنین نیست و انقلابی نمی‌تواند باشد و این روحیه سازشکارانه وی بود که زمینه ساز نفوذ افراد فاقد صلاحیتی چون مقدم مراغه‌ای، حسن نزیه و امیر انتظام و بسیاری دیگر در امور اجرایی کشور شد، حسن نزیه و مقدم مراغه‌ای پس از مدتی از کشور متواری شدند و امیرانتظام نیز پس از روشن شدن جاسوسی وی برای آمریکا دستگیر و پس از محاکمه به حبس ابد محکوم گردید.
سید روح الله امین‌آبادی /http://kayhan.ir/fa/news/67660/
دیدار همافران با امام خمینی و انتشار تصویر آن در صفحه نخست روزنامه کیهان 19 بهمن 1357 را شاید بتوان میخ آخر بر تابوت رژیم طاغوت دانست، بختیار تلاش داشت تا این تصویر را انکار کرده و آن را مونتاژ قلمداد کند ولی با تائید این تصویر از سوی حضرت روح الله طاغوت کمر خم کرد و از ارتش ناامید شد.
این عکس به اعتراف کارشناسان داخلی و خارجی یکی از معروف‌ترین تصاویری بود که در آخرین روزهای فروپاشی رژیم شاه منتشر شد.
حسین پرتوی عکاس این تصویر مهم 28 اردیبهشت سال گذشته پس از یک بیماری سخت درگذشت، وی با عکسی که روز 19 بهمن ماه 1357 از دیدار همافران با امام خمینی گرفت، نامش برای همیشه در تاریخ عکاسی ایران به ثبت رسید.
اما ماجرای این تصویر سرنوشت ساز که بر صفحه نخست کیهان منتشر شد چه بود ؟
کیهان روز 19 بهمن ماه 1357 خبر دیدار و بیعت پرسنل نیروی هوایی با امام را به همراه عکسی از این دیدار در صفحه اول خود منتشر کرد ؛ خبری که پس از انتشار، واکنش دولت بختیار را در پی داشت. دولت خبر را تکذیب کرد، عکس را دستکاری و مونتاژ شده دانست و دستور دستگیری حسین پرتوی را صادر کرد.
عکس منتشر شده، همافران نیروی هوایی ارتش را در لباس رسمی و از پشت سر نشان می‌داد که با حضور در مدرسه علوی که محل اقامت امام خمینی در آن روزها بود، به ایشان احترام نظامی گذاشته و با او بیعت کرده بودند.
به دنبال تکذیب این خبر مستند از سوی دولت بختیار امام خمینی نسبت به این مسئله واکنش نشان داده و دیدار خود با همافران را تایید کردند. تایید عکس و خبر توسط امام، حمله گارد شاهنشاهی به پادگان نیروی هوایی و حمایت مردم و تظاهرات آنها را در پی داشت.
پس از تایید خبر از سوی امام، دولت دستور شناسایی همافران را صادر کرد ولی از آن جا که در تصویر چهره هیچ یک از همافران دیده نمی‌شود رژیم نتوانست کاری از پیش ببرد.
در این عکس، امام خمینی در مرکز قرار گرفته و چهره هیچ یک از همافران دیده نمی‌شود و احترام نظامی و بیعت آنها که مهم‌ترین جنبه این دیدار بود به زیبایی به تصویر کشیده شده است.
حسین پرتوی خود درباره این روز می‌گوید: «یک روز قرار بود به نفع دولت مهندس بازرگان راهپیمایی شود و هر کدام از همکاران به طرفی رفتند. من مامور شدم به مدرسه علوی و تا رسیدم، دیدم آنجا خلوت است و یک نفر از دفتر امور مطبوعات دستور خروج همه عکاسان را اعلام کرد و گفت که همه عکاس‌ها را از اینجا بیرون کنید.
متوجه شدم که باید خبری باشد و دیدم درب کناری مدرسه باز شد و تعدادی افسر نیروی هوایی با لباس فرم وارد حیاط شدند. به من تاکید کردند که اجازه نداری عکس بگیری! گفتم که بگذارید بدون اینکه چهره‌ای از کسی معلوم باشد عکس بگیرم و گرنه اگر این سند نباشد چگونه می‌خواهید ثابت کنید که اینجا چه گذشته است.
بالاخره قبول کردند و مرا تحویل دو نظامی دادند تا اگر کسی رو به دوربین کرد این دو نگذارند که من عکس بگیرم و... چون هنوز دولت بختیار سر کار بود، نگران بودند که شناسایی شوند و دولت مجازاتشان کند. عکس را گرفتم و تا خود روزنامه دویدم و عکس در صفحه اول روزنامه چاپ شد.»
ماموریت ژنرال آمریکایی در ایران چه بود؟!
کیهان در صفحه نخست شماره 18 بهمن ماه از پایان ماموریت ژنرال هایزر آمریکایی در ایران خبر داد.
ژنرال رابرت هایزر، معاون وقت فرمانده نیروی هوایی آمریکا در اروپا برای مأموریتی ویژه به تهران آمده بود تا دولت آمریکا را در تصمیمگیریهای بعدی و اطلاع از اوضاع ایران در زمان انقلاب اسلامی، یاری کند.
هایزر در مدت اقامت بیش از یک ماهه خود در ایران تنها یک بار با شاه ملاقات کرد و در این جلسه، روز و ساعت خروج محمدرضا پهلوی از ایران تعیین شد.
هرچند سفر هایزر به ایران به صورت محرمانه صورت گرفت ولی خبر ورود وی دو روز بعد یعنی 16دیماه 1357 فاش شد. هایزر در کتاب خاطراتش مینویسد: «من برای بررسی این مسئله، مخفیانه به تهران آمدم که کودتا چگونه میسر است و آیا اصلاً به مصلحت هست یا نه؟ پس از بررسیهای بسیار، از واشنگتن دستور رسید که دولتی قوی به رهبری شاپور بختیار تشکیل شود. در صورتی که این کار شکست بخورد کودتای نظامی انجام خواهد شد.»
بطور کلی، از مطالعه و بررسی مجموع اخبار و اسناد، چنین استنباط میشود که مأموریت ژنرال هایزر در ایران براساس چهار مسئله دور میزد: نخست آن که از عملیات خودسرانه و حساب نشده ارتش پس از فرار شاه از ایران، جلوگیری شود. دوم آن که ارتش را موظف سازند از دولت بختیار پشتیبانی نماید و در صورت لزوم مبادرت به کودتای نظامی شود. سوم آن که تکلیف قراردادهای فروش سلاحهای پیشرفته آمریکا در ایران روشن گردد. چهارم آن که وسایل و سلاحهای مدرن آمریکا در ایستگاههای رادار در ایران به تصرف شوروی درنیاید.
با گسترش انقلاب اسلامی ملت ایران کاری از دست ژنرال هایزر و روسای آمریکایی او برنیامد و هایزر چند روز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، از تهران گریخت.
حمایتی که بازرگان قدر آن را ندانست
چنان چه در شماره پیشین ذکر آن رفت بازرگان در 15 بهمن 1357 از سوی امام خمینی به ریاست دولت موقت و البته بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و گروهی نامبرده منصوب شد. به دنبال این انتصاب میلیون‌ها نفر در سراسر کشور به خیابان‌ها ریخته و از منتخب امام اعلام پشتیبانی کردند.
این پشتیبانی می‌توانست پشتوانه‌ای قوی برای دولت موقت محسوب شود و بازرگان بتواند وظایف محوله به خود را در چارچوب خواسته‌های رهبر انقلاب انجام دهد ولی وی نخواست و یا نتوانست این وظیفه را به درستی انجام دهد، بازرگان در طول دوران مسئولیت که پس از تسخیر لانه جاسوسی و با استعفا به پایان رسید از انقلابی نبودن خود و سیاست حرکت گام به گام سخن گفت، حرکتی که با روحیه انقلابی و مشی سازش‌ناپذیر امام و ملت سازگار نبود. بازرگان معترف بود که چنین نیست و انقلابی نمی‌تواند باشد و این روحیه سازشکارانه وی بود که زمینه ساز نفوذ افراد فاقد صلاحیتی چون مقدم مراغه‌ای، حسن نزیه و امیر انتظام و بسیاری دیگر در امور اجرایی کشور شد، حسن نزیه و مقدم مراغه‌ای پس از مدتی از کشور متواری شدند و امیرانتظام نیز پس از روشن شدن جاسوسی وی برای آمریکا دستگیر و پس از محاکمه به حبس ابد محکوم گردید.
سید روح الله امین‌آبادی /http://kayhan.ir/fa/news/67660/
۹۴/۱۱/۱۸
مهندس رضا عباسی