بسم الله
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که خداوند بندگان خوب خود را معرفی می کند. چه خوب است که خودمان را با آیات قرآن کریم که همچون یک خط کش می باشند متر کنیم. هرچه به این آیات نزدیک هستیم، بگوییم : «الْحَمْدُ لِلَّه»! هرچه فاصله داریم، فاصله‌مان را تشخیص بدهیم، از خدا بخواهیم که این فاصله را کم کند.
تواضع و فروتنی در زندگی
بنده‌ی خوب خدا کیست؟ سوره‌ی فرقان، آیات آخر می‌فرماید: «وَ عِبَادُ الرَّحْمَانِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلىَ الْأَرْضِ هَوْنًا» (فرقان/63) بندگان خوب خدا کسانی هستند که با تواضع راه می‌روند.
در خیابان با موتور حرکات غیر عادی انجام نمی دهد، مانور نمی دهد، ظاهرش آراسته و معمولی است و متکبرانه و شهرت وار راه نمی رود و این گونه لباس نمی پوشد.
غیر عادی ظاهرش را درست نمی کند ، رفتارهای غیر عادی انجام نمی دهد، زنگ موبایلش را یک چیز غیر عادی و جلب توجه نمی گذارد و خلاصه با تواضع است و خیلی طبیعی رفتار و زندگی می کند.
سعی کنیم طوری زندگی کنیم که هیچ تشخیصی بین ما و بقیه نباشد. گریه مان، خنده هایمان، عروسی گرفتنمان، عزاهایمان و ...، طبیعی طبیعی باشد.
حدیث داریم گاهی افرادی که به جلسه پیامبر می‌آمدند می‌گفتند: «أَیُّکُمْ رَسُولُ اللَّه» (بحارالانوار/ج73/ص355) کدام یک از شما پیغمبر هستید؟ یعنی پیغمبر ما از قیافه‌اش نمی‌شد تشخیص داد که چه کسی پیغمبر است. بر خلاف ما آدم‌ها، الآن هرچه اتاق درازتر است، معلوم است که این رئیس‌تر است. اگر آدم کارمند معمولی است، اتاقش دوازده متر است. مدیر کل شد، 24 متر می‌شود. معاون وزیر شد، 48 متر می‌شود. وزیر شد نود متر می‌شود. یعنی هرچه مهم‌تر هستیم یا لامپش لوستر می‌شود، یا اتاقش درازتر می‌شود.
بنده‌ی خوب خدا اینها نیستند. بندگان خوب خدا اینهایی هستند که هیچ نمودی در قیافه‌ی آنها پیدا نشود. طبیعی طبیعی طبیعی!